براي استاد محبوب ماحضرت آيت ا… مهدوي کني به مناسب سالگرد ارتحال ایشان کوه را خاموش ديدم، سرو را در بادها اشک و غم آميخت با هم، در دل فريادهاغصه و درد و غروب عشق در چشمان ماآه از اين نامهرباني، داد از اين بيدادهاما به صبر و خویشتن داری اگر چه شهره ایمصبر ما لبريز گرديده است زين رخدادهاسال های سال پیمودیم راه آسماندست در دست کسی چون بوذر و مقدادهالحظه ی هجران تو آمیخت با رنجی بزرگبا کدامين غصه بايد ساخت در میعادهادر سکوتي تلخ، در بُهتی عمیق و دردناکدانش آموزان تو هستند با اُستادهابار الها مهدوی را با علی (ع) محشور کن آنکه یاران را دهد در روز حشر امدادها*حسن بشير
